De dag van thuiskomst

Het was 6u in de ochtend op maandag 16 mei toen het vliegtuig veilig en stabiel landde in Parijs op de luchthaven 'Charles De Gaulle'. We keken goed onze stoelen na of we niks waren vergeten, namen onze handbagage, deden onze rugzakken op onze rug en geraakte makkelijk uit het vliegtuig langs de voorin -en uitgang. Als eerste moesten we naar beneden lopen om onze koffers op te halen. We hadden 6 grote koffers van 23 kilo en ieder 2 stukken handbagage waar we nu mee moesten sleuren door de luchthaven. Het is een zeer groot luchthaven. Voor dat we onze koffers gingen halen gingen Emma en ik even vragen waar we naartoe moesten om de TGV te halen. We hadden toch tijd en dat bespaarde ons een hele hoop gedoe en moeite om zeker te weten dat we de juiste richting uitgingen straks met al die zware koffers.

We moesten totaal niet wachten op de koffers want die lagen al netjes op de band. Het ging heel erg vlot allemaal. We vonden onze weg door de luchthaven naar de TGV check-in. Amai, ga maar eens met 6 grote koffers en ieder twee stukken handbagage door een onbekende luchthaven vol met roltrappen naar omhoog en omlaag. Die ervaring heb ik nu dus ook alweer mee ;). Maar het is ons gelukt! We kwamen na een half uurtje ongeveer aan bij de check-in van de TGV. Hier konden we in ieder geval al onze grote koffers al afgeven. We moesten deze niet inchecken maar NO WAY dat we daar nog mee gingen taffelen op die trein haha. Ondertussen hadden we erge honger gekregen en besloten we ons een koffiekoek te gaan eten bij een barretje. Nadat we deze opgepeuzeld hadden gingen we richting trein. We zaten first-class met z'n vieren tegenover elkaar, heel gezellig. Violetta en ik hebben zeker nog een uur geslapen op de trein, we waren natuurlijk stik op.

Rond 10u kwamen we aan in Brussel-Zuid. Papa en mijn vriend stonden al klaar om mij op te wachten had ik vernomen via sms. Toen ik de trein uit stapte zag ik meteen Amber haar familie. Emma was haar papa aan het zoeken en Violetta gaf al aan dat haar ouders er over 10 minuten waren. Ikzelf was rond aan het kijken maar zag niemand staan. We liepen een beetje naar achteren en toen zag ik dat de koffers werden uitgelaten. Het personeel zet dan gele plastieke hekjes en daar zetten ze alle koffers neer. Bij zo een TGV moet het natuurlijk snel gaan want wel om de 10 minuten vertrekken ze weer. Ik dacht dat het beste zou zijn als ik al even mijn koffers neem en dan ergens rustig ging staan dat ik dan mijn familie kon gaan zoeken. Het was namelijk niet zo makkelijk om iemand te vinden want het was er super druk. Ik ging met mijn koffers iets verderop staan. Ik belde naar mijn vriend via whatsapp maar hij nam niet op. Een minuutje later belde hij terug en ik vroeg waar hij stond omdat ik hem niet kon vinden. Hij zei dat hij mij wel zag en stond plots achter me. Ik draaide mij om en legde de telefoon af. Terwijl dat ik naar mijn telefoon aan het kijken was springt mama ineens achter hem vandaag. Omdat iedereen mij wijs had gemaakt dat mijn mama moest werken en mij daarom niet zou komen ophalen was dit een heel emotioneel moment geworden. Even later kwam mijn papa aangelopen, ik was super blij om hun allemaal weer te zien want ik keek er op het einde echt naar uit.

Ze pakte mijn koffer over en we gingen naar de parking waar de auto stond. Ondertussen afscheid genomen van mijn huisgenoten de voorbije 3 maanden en het mooi avontuur afgesloten met elkaar.

Amber nam haar spullen uit onze gedeelde koffer en we konden vertrekken. Mama en papa hadden allerlei snacks voor mij voorzien in de auto en lekkere green tea (die ik 3 maanden heb moeten missen). We stopte even langs de bakker onderweg zodat we thuis lekker konden ontbijten met z'n 4.

Toen ik thuis kwam hing er een spandoek op met 'welcome home' en stonden mijn lieve schatten Billie en Flint mij op te wachten. Ik voelde mij weer helemaal thuis en was dolblij! Ik heb daarna op mijn gemak alles uitgepakt en meteen al de cadeaus en souvenirs overhandigd omdat ik niet langer kon wachten! Ze waren er allemaal blij mee gelukkig hihi. In de avond ben ik al meteen naar Maastricht geweest om lekkere sushi te gaan eten met mijn vriend. Ik was erna echt kapot en ben meteen gaan slapen. Het avontuur stopt hier en het is mooi geweest.

---

Bedankt aan iedereen die mij gesteund heeft op dit avontuur op welke mogelijke manier dan ook. Bedankt voor alle lieve berichtjes en voor het lezen van deze lange blog. Alles dat ik meegemaakt heb konden jullie volgen en zo voelde het toch een beetje alsof ik niet alleen dit avontuur aanging. Ik heb geen moment spijt gehad en het is iets dat ik nooit zou willen missen om dit eens meegemaakt te kunnen hebben in mijn studententijd. Wie kan er zeggen dat ze 3 maanden lang gewoond heeft in Sint-Maarten (of het buitenland algemeen) en hier gewerkt heeft op een school. Awel, ik kan dat nu zeker! Als jullie ooit nog de kans hebben zou ik het zeker eens doen.